ڕەخنەیەکی زۆر بە جێی بەڕێز ڕێبوار ک.

کاک حه‌سه‌ن، سڵاو و رێز و داوای سه‌رکه‌وتن بۆ جه‌نابت؛

به‌ڕێزم، من له‌م نووسینه‌تاندا وشه‌ی ناسنامه‌م بینی، ئه‌وه‌ له‌ کاتێکدا بۆ خۆتان هێندێک پێشنیاری زۆر جوانی وه‌ک "ناسێنه‌"تان هێناوه‌ته‌ به‌رباس. ئه‌من بۆ خۆم نیمچه‌ بڕیارێکم دابوو که‌ له‌مه‌ به‌دوا که‌ڵک له‌و وشه‌ داهێندراوه‌ی به‌ڕێزتان وه‌ربگرم، که‌چی وا ده‌بینم بۆ خۆشتان شته‌که‌تان پشت گوێ خستووه‌ و، ته‌بعه‌ن "ئاشپه‌ز ده‌م له‌ خواردنی خۆی نه‌دا، مشته‌ری داماوی چی بکه‌ن". ده‌مه‌وێ بڵێم بڕێک دڵکردمێت کردم، به‌ڵام به‌ڕاستی ئایا هۆیه‌کی تایبه‌ت هه‌یه‌ بۆ ئه‌وه‌ی خۆتان که‌ڵک له‌و وشانه‌ وه‌رناگرن که‌ له‌ پێوه‌ندی له‌ گه‌ڵ ناسنامه‌دا پێشکه‌ش هێناوتاننه‌ به‌رباس؟

له‌ گه‌ڵ سڵاوی دوباره‌،

هاوڕێیه‌کی نووسینه‌کانتان، رێبوار ک.